sıkıcı (!) basketbol oynayan takım - san antonio spurs

son zamanların en kötü kalıplarından biri olan "yıl olmuş 2012" kalıbıyla başlıyorum. aslında bu ve benzeri kalıplar o kadar kötü değil ama sosyal medyada o kadar hızlı tüketiliyor ki bi süre sonra bıkıyorsun. e sen niye bu kalıpla başlıyorsun o zaman diye sorarsanız cevabım; uff snn be slk .s .s. evet yıl olmuş 2012 hala spurs'ün sıkıcı (!) basketbol oynadığını sananlar var.

bu ligin şu anda en iyi hücum takımı san antonio spurs. eskiden olduğu gibi duncan üzerine kurulu, çok sıkı savunma yapan, rakiplerin sayı atınca gol atmış gibi mutlu olduğu (abartacaz tabi), set hücumu tercih eden bi san antonio spurs yok. paez özetledi daha evvel:

artık topun her hücumda mutlaka duncan'a indiği bi sistem yok. savunma ribaundunun alındığı an başlayan ve rakip savunma yerleşmeden ptaya bırakılan bi hücum sistemi. hızlı gelinemediği ve doğru şut bulunamadığı takdirde ise duncan'a veya manu'ya müracaat eden, rotasyonu delici guardlardan atletik ve şutör kısalardan ve mobil uzunlardan oluşan bi takım.

bilen biliyor zaten de hala eski sıkıcı (!) san antonio spurs var sananlara selam etmek lazım. aslında gelmek istediğim noktaya yeni geldim. yanında ünlem olan "sıkıcı" basketbol oynayan spurs'teki sıkıcı kelimesini açmak asıl amacım.

99'a yetişemedim bilmiyorum ama 2003-2005-2007 de şampiyon olan san antonio spurs sıkıcı basketbol oynuyordu demek bana ters. bana spurs aşkı aşılayan, maç izlerken stresten ve heyecandan öldüren, 2000 li yılların ilk 10 senesindeki spurs'tür. "eski sıkıcı san antonio spurs yok artık" tespiti yapıldığında refleksif olarak sıkıcının bir küçümseme içerdiği hissine kapılıyorum ve şerh düşme ihtiyacı hissediyorum.

eski spurs'te hücumda bazı periyotlarda top üst üste duncan'a iner, duncan da çok büyük bir yüzdeyle bunları sayıya çevirirdi. duncan bankshot'ını gönderdiğinde o top girecek mi girmeyecek mi diye yaşadığım heyecanı 2012 nin spurs ünde yaşayamıyorum. zaten düşük skorların olduğu sayıların zor atıldığu maçlarda o bankshot'ın, panyalı orta mesafe şutunun girmesi, bi spurs taraftarı olarak beni inanılmaz sevindiriyordu. bu günün spurs ünde o şut girmek zorunda değil işte.

savunulması farz olan bir pozisyonda, nefes aldırmayan, 24 saniyenin son 4 saniyesinden topla buluşmak zorunda kalan rakip takımın skorer yıldızının gözlerinin 1.5 cm ötesinde bruce bowen'ın elini gördüğü spurs sana göre sıkıcı olabilir ama bana göre değildi. hele bir de bi sonraki hücumda bruce bowen köşeden üçlüğü gönderdiğindeki coşkuyu bana yaşatan takımı kusura bakma "sıkıcı" deyip geçiştiremem. 

işlerin iyi gitmediği ve biri insiyatif almazsa galibiyetin imkansız olduğu anlarda, takımın çılgını uzun saçlı ginobili'nin devreye girip üçlükleri gönderdiği, turnikeleri potaya bıraktığı takım bana san antonio spurs sevgisi aşıladı. 

fazla mı gereksiz duygusallaştım bilmiyorum ama bunları söylemezsem içimde kalacaktı. gregg hocam, yaşlanan duncan, tony parker, yine yaşlanan ve sağlıklı kalmakta zorlanan ginobili jenerasyonundan artık eski tarzda faydalanamayacağını gördüğünde; dehasını konuşturdu  ve bu üçlüyü genç bir takımla harmanlayarak şu anda ligin en iyi hücum takımı san antonio spurs'ü ortaya çıkardı. gregg hocam çok büyük adam. bu takıma da hastayız.

sözün özü, sana göre sıkıcıydı bana göre söke söke / sen rüyandangöremezsin yüzükler bizim elimizde :( bu sloganla yazıyı bitirerek çok berbat bi şey yaptığımın farkındayım ama yapmış bulundum artık. ehheh selametle.